Türkisch Deutsch fasste, griff

Deutsch	Türkisch	Kategorie	Typ
Griff m [Tasche]	çanta sapı		Substantiv
angreifen griff an angegriffen	yakalamak		Verb
Griff, Henkel m	kulp, -pu (kulpu)		Substantiv
Griff, Kolbenhals m	kabza		Substantiv
Griff, Stiel m	sap, -pı		Substantiv
ich faste	oruçluyum		Verb
Griff m [Kampfsport]	tutuş		Substantiv
einen glücklichen Griff tun	turnayı gözünden vurmak		Redewendung
Griff m, Stiel m; Handhabe f	tutamak		Substantiv
Er griff nach dem Buch. (greifen)	O, kitaba uzandı. (> uzatmak)
mit einem Griff (versehen), mit Stiel	saplı adj
die Lage im Griff haben Lebenssituation	duruma hakim olmak
in die Hand (/ den Griff) bekommen, gelingen	elde etmek		Redewendung
mein (/ dein) Leben wieder in den Griff bekommen Lebenssituation	yaşamımı (/ yaşamını) tekrar düzene sokmak
Die Polizei griff die Protestierenden mit Wasserwerfern an.	Polis protestoculara TOMA’lardan su sıkarak müdahale etti.
Ich wünsche dir so sehr, dass du deine Probleme irgendwann in den Griff bekommst. Mitgefühl, Problem	Bu sorunları bir gün çözebilmeni çok istiyorum senin adına.
Ich hoffe, der Kleine wird im Krankenhaus gut versorgt und dass sie die Krankheit in den Griff bekommen.	Umarım hastanede ufaklığa iyi bakarlar ve hastalığı kontrol altına alırlar.
fasten fastete gefastet	oruç tutmak 1. Pers. Sing. ich faste (ben) oruç tutuyorum 2. Pers. Sing. du fastest (sen) oruç tutuyorsun 3. Pers. Sing. er fastet sie fastet es fastet (o) oruç tutuyor 1. Pers. Plu. wir fasten (biz) oruç tutuyoruz 2. Pers. Plu. ihr fastet (siz) oruç tutuyorsunuz 3. Pers. Plu. sie fasten (onlar) oruç tutuyorlar [auch: onlar oruç tutuyor] Person Deutsch Türkisch 1. Pers. Sing. ich faste nicht (ben) oruç tutmuyorum 2. Pers. Sing. du fastest nicht (sen) oruç tutmuyorsun 3. Pers. Sing. er fastet nicht sie fastet nicht es fastet nicht (o) oruç tutmuyor 1. Pers. Plu. wir fasten nicht (biz) oruç tutmuyoruz 2. Pers. Plu. ihr fastet nicht (siz) oruç tutmuyorsunuz 3. Pers. Plu. sie fasten nicht (onlar) oruç tutmuyorlar [auch/veya: onlar oruç tutmuyor] Person Deutsch Türkisch 1. Pers. Sing. faste ich? (ben) oruç tutuyor muyum? 2. Pers. Sing. fastest du? (sen) oruç tutuyor musun? 3. Pers. Sing. fastet er? fastet sie? fastet es? (o) oruç tutuyor mu? 1. Pers. Plu. fasten wir? (biz) oruç tutuyor muyuz? 2. Pers. Plu. fastet ihr? (siz) oruç tutuyor musunuz? 3. Pers. Plu. fasten sie? (onlar) oruç tutuyorlar mı? [veya: onlar oruç tutuyor mu?] Person Deutsch Türkisch 1. Pers. Sing. faste ich nicht? (ben) oruç tutmuyor muyum? 2. Pers. Sing. fastest du nicht? (sen) oruç tutmuyor musun? 3. Pers. Sing. fastet er nicht? fastet sie nicht? fastet es nicht? (o) oruç tutmuyor mu? 1. Pers. Plu. fasten wir nicht? (biz) oruç tutmuyor muyuz? 2. Pers. Plu. fastet ihr nicht? (siz) oruç tutmuyor musunuz? 3. Pers. Plu. fasten sie nicht? (onlar) oruç tutmuyorlar mı? [veya: onlar oruç tutmuyor mu?]		Verb